Some stories stay with us forever

Meestal wordt er op sociale media alleen maar leuk nieuws verteld. Maar dit is helaas geen leuk maar triestig nieuws. Ik weet eigelijk niet goed hoe ik moet beginnen. 

We wouden eindelijk ons gezinnetje uitbreiden wat ik echt al super lang wou is jong mama worden.Alles ging meteen heel goed ik was direct zwanger het was voor ons super spannend maar ook eng.

Na een paar dagen verloor ik veel bloed dus zijn we gelijk naar spoed gereden.Daar hebben we een echo gehad en hebben ze bloed genomen. Daar uit bleek dat we helaas een 'miskraam' hebben gehad.

Verschrikkelijk! Ik weet dat dit veel voorkomt maar als je zo lang wacht op dat perfecte gezinnetje is dit echt niet het nieuws dat je wil horen. Na een weekje er goed vanaf te zien hadden we toch weer goede hoop dat alles mooi op zijn plaats ging vallen en we er volledig opnieuw voor zouden gaan.

Nu had ik opeens toch weer zwangerschapssymptomen wat super vreemd is want zogezegd was ik niet meer zwanger. Al bij al zijn we terug naar spoed gereden. Daar waren ze echt super onvriendelijk tegen mij en zeiden mij dat ik echt een miskraam had gehad en dat ik mezelf illusies aan het wijs maken was omdat ik zo graag zwanger wou zijn.

Dat deed me veel zeer, hallo? ik ben niet gek he! Ik weet wel wat er gebeurd met mijn lichaam en wat niet. Uiteindelijk werd er toch terug bloed en een echo genomen. En ja hoor ik was wel degelijk nog zwanger. Ze durfde het bijna niet meer tegen mij te vertellen. Ik vind dit echt een hele grote fout en ben daar niet over te spreken. Twee dagen later moest ik terug naar het ziekenhuis gaan want ik moest opgevolgd worden. Ik kreeg toen een echo en er werd verteld dat er een vruchtzakje te zien was dus dat ik me niet te veel zorgen moest maken.

Ze zagen wel een kiste op mijn eierstokken ze maakte zich wel een beetje ongerust maar het was wel oké het vruchtzakje zat toch in de baarmoeder. Op de spoed hebben ze dit nooit gezien terwijl ze duizenden keren daar naar gekeken hebben omdat ik al vanaf het begin dacht dat dit een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ging zijn maar alles was in orde.

Dus ik was eigelijk opgeluchten had toch een gevoel dat alles goed zou komen na al deze tegenslag. Voor de zekerheid maakte ik toch een afspraak bij een andere gynaecoloog die heel goed is in zijn werk voor eventueel een verklaring  voor de fout die werd gemaakt en mijn bloedverlies.

Ik kwam daar binnen met mijn echo en zei ze zien toch een vruchtzakje in de baarmoeder en toch blijf ik zoveel bloed verliezen. Hij keek naar de echo en zei meteen dat dit geen vruchtzakje was maar vocht. Weeral een grote fout het gaat niet om 1 maar om 2 levens.

Toen hebben ze een echo gedaan en heel mijn buikholte zat vol met bloed ik moest meteen geopereerd worden want ook mijn leven hing hier vanaf.Als ik hier langer mee rond gelopen had dan was ik hier waarschijnlijk niet meer. 

Het ging dus wel degelijk om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De operatie is goed verlopen en ze hebben ook geen eierstokken of eileider moeten verwijderen waar ik echt heel bang voor was. 

Ik vind het schandalig dat ze mij op spoed zo behandeld hebben en ik ben dankbaar dat ik steeds naar mijn eigen lichaam heb geluisterd anders had ik hier misschien niet meer gezeten.

Ik wil dit verhaal delen omdat ik voor eender wie dit meemaakt of heeft meegemaakt er wil zijn. Dit is niet zomaar iets het is mentaal en fysiek heel zwaar. Ik hoop oprecht dat niemand dit moet meemaken dit is het laatste wat ik iemand toewens.

Ik zelf had een zwangerschap helemaal anders voorgesteld en dacht dat zwanger zijn of worden gewoon vanzelfsprekend is maar dat is het alles behalve. Het was altijd mijn droom maar het is nu 1 grote nachtmerrie geworden. Ik wil heel graag nog kindjes maar ben zo bang door de situatie die ik heb meegemaakt. Het hoeft niet altijd zo te zijn natuurlijk maar je moet het toch in je achterhoofd houden dat het kan gebeuren helaas.

Achter deze donkere wolken komt weer een zonneschijn daar ben ik van overtuigd!

Liefs, 

Demy & Lorenz